گفتگو با نرگس محمدی بازیگر فیلم ستایش :

نمی‌تواند شغل اصلی باشد
مدتی است که سازندگان مطرح سریال‌های تلویزیونی، نقش‌های اصلی و مطرح مجموعه‌های خود را به دست بازیگران جوان و چهره‌های جدید می‌سپارند، این اتفاق مسیر تازه‌ای را برای دعوت مخاطبان بویژه نسل‌ جوان برای همراه شدن با تلویزیون پیش روی می‌گذارد. از طرفی، این حضور جدید فرصت خوب و تازه‌ای را برای یک بازیگر به همراه دارد؛ فرصتی که تا ستاره و چهره شدن چندان فاصله‌ای ندارد. نرگس محمدی یکی از بازیگران جوانی است که با اولین تجربه تلویزیونی خود بعد از یکی دو فیلمی که در سینما بازی کرد، مهمان ما شد تا از سریال «ستایش» بگوید و حضورش در نقش ستایش نادری.

می‌خواهم به عنوان اولین سوال از نخستین تجربه‌ات در جلوی دوربین برایمان بگویی و این‌که چطور وارد سینما و تلویزیون شدی؟

از دوران دبیرستان دوست داشتم هنر بخوانم که به دلیل یک سری اتفاقات نتوانستم در کنکور هنر شرکت کنم. رشته تحصیلی‌ام تجربی بود و بعد از این‌که دانشگاه قبول شدم به این فکر افتادم که در کلاس‌های بازیگری شرکت کنم. در آموزشگاه بازیگری ثبت‌نام کردم و بعد از پایان دوره به یک کار سینمایی به کارگردانی آقای اربابیان معرفی شدم. کار خیلی خوبی بود، ولی متاسفانه به دلیل یک سری مشکلات اکران نشد. بعد از آن در حوزه هنری تئاتر کار می‌کردم و همان سال‌ها بود که جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن را در جشنواره تئاتر گرفتم. این سال‌ها برایم تجربیات خوبی به همراه داشت.

یک همزمانی خیلی خوبی هم رخ داده آن هم نخستین فیلم سینمایی‌ات (آناهیتا)‌ و اولین سریال تلویزیونی‌ات (ستایش)‌ همزمان به نمایش درمی‌آید.

بله اتفاق خوبی است، ولی این اتفاق بعد از سه چهار سال افتاد، البته من قبل از آناهیتا حدود ۲ سال پیش در فیلم سینمایی «ریسمان‌باز» بازی کردم و این اولین تصویر من روی پرده نقره‌ای بود.

از ابتدای ورود به این رشته فکر می‌کردی که به بازیگری به عنوان یک حرفه و شغل اصلی نگاه کنی؟

فکر می‌کنم خیلی نمی‌توان به بازیگری به عنوان یک شغل اصلی نگاه کرد. از اولی که شروع کردم می‌دانستم که نمی‌توانم به آن به عنوان یک حرفه درآمدزا نگاه کنم، ولی تجربه بازیگری را دوست داشتم و شروع کردم. بازیگری به عقیده من یک اتفاق است، اتفاقی که انتخابش خیلی دست خودت نیست. ممکن است ۲ سال هیچ پیشنهادی نباشد.

اولین حضورت چه در تلویزیون و چه در سینما کنار گروهی از بازیگران چهره و سرشناس بود. ترسی نداشتی از این‌که ممکن است کنار این همه ستاره دیده نشوی؟

چرا نگرانی‌ام بابت این قضیه بسیار زیاد بود، البته این اتفاق برایم خیلی خوشایند بود که در کنار این بازیگران نخستین تجربه‌ام را آغاز می‌کنم.

من فکر می‌کنم این ترس از دوربین خیلی به بی‌تجربگی و حضور کوتاه‌مدت ارتباطی نداشته باشد و به نظرم یک بازیگر ۳۰ سال هم که کار کند باز هم در یک فیلم جدید نگرانی حاصل از حضور در مقابل دوربین را خواهد داشت. این نگرانی در سریال ستایش کمتر شد. قبل از آن هم ۳ تا تله‌فیلم برای تلویزیون کار کرده بودم، ولی در این کار آنقدر راهنمایی‌ها و هدایت سعید سلطانی (کارگردان)‌ و همچنین گروه خوب بود که همه‌چیز برایم شکل عادی و طبیعی پیدا کرد.

می‌توانی خودت را در یکی دو جمله تعریف کنی؟

فکر می‌کنم آدم حساسی هستم. شخصیت آرامی دارم و راجع به مسائل خیلی عمیق فکر می‌کنم.

فکر می‌کنی نقش‌هایی که تا امروز به تو پیشنهاد شده و نقش‌هایی که از این به بعد پیشنهاد می‌شود چقدر قرار است شبیه خودت باشد؟

ستایش را از جهاتی به خودم شبیه می‌دیدم. نقش‌هایی که تا امروز بازی کرده‌ام خیلی از من دور نبوده چون قطعا ‌باید جزئی از وجودم باشند که بتوانم آنها را بازی کنم. بیشتر دلم می‌خواهد نقش‌هایی را به‌عهده بگیرم که بخشی از آن را در زندگی خودم تجربه کرده باشم. به نظرم کار سختی است.

فکر می‌کنی بر چه اساسی برای نقش ستایش انتخاب شدی؟

سال پیش در یکی از اپیزودهای شاید برای شما هم اتفاق بیفتد بازی کردم و توسط کارگردان به آرمان زرین‌کوب معرفی شدم. بعد هم که آقای سعید سلطانی من را برای این نقش پذیرفت.

پس از همان اول با گروه ستایش همراه بودی؟

نه اتفاقا. من زمانی وارد این گروه شدم که حدود ۹ ماه بود از تصویربرداری کار گذشته بود. کمی برایم سخت بود و تا حدودی احساس غریبی می‌کردم، ولی خوشحالم که خیلی زود توانستم با این گروه ارتباط برقرار کنم.

نقش ستایش برایت چه ویژگی‌هایی داشت؟

قصه ستایش مربوط به سال ۶۴ و سال‌های جنگ است و در این قسمت‌هایی که تا به حال پخش شده بیشتر خود ستایش و خانواده‌ها معرفی شده‌اند. ستایش در طول داستان دچار چالش‌های زیادی ‌شده و این سیر اتفاقات از قسمت ۱۰ به بعد بسیار دیدنی‌تر می‌شود.

لحظه لحظه ستایش را دوست داشتم. تلویزیون را خیلی دوست دارم و همیشه دلم می‌خواست نقش قابل قبولی داشته باشم. سریال، داستان خوبی را دنبال می‌کند و بسیار خوب می‌تواند ارتباط برقرار کند. نقش من مربوط به سال‌ها پیش است و من با کمک آقای سلطانی پیش ذهنیت و تصاویر ذهنی خودم را تا آنجا که امکان داشت به فضای آن سال‌ها نزدیک کردم. سعید سلطانی کارگردان بسیار دقیقی است و نگاه ریزبینی به تک‌تک جزئیات دارد.

بر چه مبنایی نقش‌هایت را انتخاب می‌کنی؟

خیلی به دنبال این نیستم که زودتر در نظر مخاطب دیده و شناخته شوم. دلم می‌خواهد به دنبال نقشی باشم که حرفی برای گفتن داشته باشد. دوست دارم وقتی چند سال گذشت و من به تماشای سریالی که خودم در آن بازی کرده بودم نشستم، خیلی شرمنده آن نشوم. نقشی که در آناهیتا بازی کردم را خیلی دوست دارم، حتی اگر تا آخر عمرم هم فرصتی برای تجربه دوباره سینما برایم فراهم نشود آناهیتا را فراموش نمی‌کنم.

تصویربرداری ستایش هنوز ادامه دارد؟

بله، ادامه دارد. ستایش در دو فاز زمانی مختلف اتفاق می‌افتد و تصویربرداری فاز اول آن همچنان ادامه دارد.

الان برای کار جدید هم پیشنهادی داری؟

بله، اتفاقا زیاد بود ولی خیلی قصه‌های خوبی نداشت. در ضمن تا زمانی که ستایش ادامه داشته باشد کار جدیدی نمی‌پذیرم.

با توجه به این که حضورت در تلویزیون و سینما با نقش‌های اول و اصلی فیلم بوده از این به بعد هم برایت مهم است که نقش اول را بازی کنی؟

نه، خیلی مهم نیست. برایم مهم است که نقش خوب باشد و جای کار داشته باشد.

و صحبت آخر درباره ستایش.

ستایش را دنبال کنید، چرا که خیلی اتفاقات قرار است در این مجموعه بیفتد.