چهارم شعبان روز میلاد حضرت عباس (علیه السلام) مظهر وفاداری ، ایثار و عشق به ولایت است. عباس را باب الحوائج می خوانند و قمر بنی هاشم. او بسیاری از حاجات را روا می  كند و كسی را دست خالی از این خانه بازنمی گرداند.
بنده هم نقشه این حرم مطهر كه توفیق شد تا كار ترسیم آن را انجام دهم و سوغات سفرهایم از این حرم عزیز می باشد را تقدیم می كنم.
جهت مشاهده و دریافت اصل نقشه به بخش نقشه ها مراجعه فرمایید.

مختصری پیرامون حضرت عباس(ع)
حضرت عباس(ع) پسر چهارم امام علی(ع) و اولین فرزند فاطمه دختر حزام بن خالد مشهور به ام البنین است ، ایشان در چهارم ماه شعبان سال بيست و ششم هجری در مدينه به دنيا آمد.
پدران و دايی های ام البنين( س ) در دوران قبل از اسلام جزو دليران عرب محسوب می شدند و مورخان آنان را به دليری در هنگام نبرد ستوده اند، افزون بر اين، آنان علاوه بر شجاعت وقهرماني، سالار و بزرگ و پيشوای قوم خود نيز بوده اند، آن چنان که سلاطين زمان در برابرشان سر تسليم فرود می آورده اند. اينان همانانند که عقيل به اميرالمومنين علي(ع) گفت: در ميان عرب از پدرانش شجاعتر و قهرمان تر يافت نشود.
ام البنين( س ) درحماسه کربلا چهار فرزند خود به نامهای عباس، جعفر،عون و عثمان را به پيشگاه الهی هديه کرد و خود طلايه دار پيام آوران کربلا پس ازحضرت زينب (س) شد. ثمره ازدواج حضرت علي(ع) با ام البنین، چهار پسر رشيد بود به نامهاي: عبّاس، عبدالله، جعفر و عثمان، كه هر چهار تن در حادثه كربلا به شهادت رسيدند.
برای حضرت عباس(ع) القاب زیبا و با مسمایی ذکر شده از جمله : ابوالفضل ، قمر بنی هاشم ، باب الحوائج، عبدالصالح ، ابوقربه ، سقا، الشهید و….
از فضایل ایشان نیز می توان به بندگی و عبودیت، عصمت، شجاعت، مواسات، تیزبینی و دوراندیشی، ولایتمداری و تلاش برای کسب رضایت امام، فداکاری در راه امام ، دیانت در رفتار ، صبر و ایثار و…. اشاره نمود.
در واقعه عاشورا حضرت عباس(ع) در تمامی مراحل پا به پای امام حسین(ع) به فداکاری و جانبازی پرداخت و قبل از این که خود به میدان نبرد برود سه برادر تنی خود را به صحنه جانبازی در راه امام حسین(ع) فرستاد و در خود نیز به عنوان آخرین جنگاور و علمدار سپاه امام ، جهت آوردن آب وارد قلب سپاه دشمن شد و خود را به آب رساند اما در عین تشنگی لب به آب نزد و به خود اجازه نداد که پیش از امامش لب به آب بزند.
دشمن در عین نامردی و از ترس رویارویی با عباس(ع) از پشت به ایشان حمله کردند و زید بن ورقاء جهنی و حکیم بن طفیل در پشت درخت خرمایی کمین کرده و دست راست و سپس دست چپ ایشان را قطع کردند. پس از آن ملعونی مشک آب عباس را پاره کرد و دیگری تیری بر قلب عباس(ع) زد و شیطان زاده ای عمود بر فرق عباس(ع) فرود آورد.
در این حال ایشان برادر را صدازدند و امام حسین(ع) خود را به بالین برادر رساند و سر مبارک برادر را به دامان گرفت. و پس از شهادت برادر خود نوحه سر دادند و فرمودند : (( الان کمرم شکست و تدبیرم گسست.))
پیکر مطهر حضرت عباس (ع) در همانجا باقی ماند و در همانجا به خاک سپرده شد و حرم مطهرشان در همانجا برافراشته شد.
امروزه حرم مطهر حضرت عباس(ع) بعد از حرم امام حسین(ع) ممتازترین حرم کربلا و یاران و خانواده امام حسین(ع) می باشد، مردمان با عشق و امید فراوان خود را به این حرم می رسانند و حوائجشان را از باب الحوائج می گیرند.

آشنایی با حرم حضرت عباس (ع)
حرم حضرت عباس(ع) در بخش مرکزی شهر کربلا و در ۲۵۰ متری شرق حرم امام حسین(ع) قرار گرفته است، موقعیت جغرافیایی حرم ۳۲ درجه و ۳۷ دقیقه شمالی و ۴۴ درجه و ۲ دقیقه و ۱۰ ثانیه شرقی می باشد ، مساحت حرم تقریبا ۱۱۰۰۰ متر مربع و محیط آن ۴۱۵ متر می باشد .
حرم دارای ۹ درب می باشد که اولین آنها که جنوبی ترین آنها می باشد باب القبله بوده و بقیه آنها به صورت ساعتگرد به نام های امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، صاحب الزمان(عج) ، موسی الکاظم(ع) ، علی الهادی(ع)، محمد الجواد(ع)، باب الفرات و باب امام علی(ع) می باشند.
تاریخچه بنای فعلی حرم به سال ۱۲۴۶ ه.ق برمی گردد لیکن در طول تاریخ تمامی افرادی که به ساخت و بازسازی حرم امام حسین(ع) همت گمارده از باب ادب و علاقه به بازسازی حرم مطهر حضرت عباس(ع) نیز پرداخته است که از جمله آن می توان به عضدالدوله بویه ، شاه طهماسب صفوی، نادرشاه افشار و محمدشاه قاجار اشاره کرد،.
صحن دارای چهار رواق جنوبی، شرقی،شمالی و غربی بوده و دارای گنبدی طلایی و دو مناره است که از باب ادب نسبت به امام حسین(ع) به طور کامل طلاکاری نشده و بخشی از آنها به صورت کاشیکاری آبی رنگ می باشند.
در حرم مطهر حضرت عباس(ع) نیز تعدادی از علما از جمله علامه کشمیری ، سید محمد زنجانی ، علامه سیبویه و… مدفون می باشند.